OGUZ ATAY I JEGO DZIEŁA

KIM JEST OĞUZ ATAY?
Oğuz Atay to pisarz, który jest dziś na porządku dziennym, którego książki były tematem wielu seriali telewizyjnych i którego słowa wywarły duży wpływ na ludzi. Specjalności, fraza „Słowa, pułkowniku, nie znaczą pewnych rzeczy” jest znana większości ludzi i stała się modnym hasłem. Cóż, jak dobrze znamy Oğuz Atay, którego słów możemy używać często i prosto? Ile wiemy o twoim życiu? Dyskusyjne jest, jak możemy naśladować tak wielkiego pisarza. Oğuz Atay jest znany ze swojej pracy zwanej Tutunamayanlar. Z tej książki można uzyskać dostęp do wielu treści dotyczących jego życia.
OGUZ ATAY ŻYCIE
Oğuz Atay jest znany jako pierwszy pisarz, który stworzył dzieła w stylu postmodernistycznym. Oğuz Atay został inżynierem z powodu wielkiego pragnienia ojca i rozpoczął karierę pisarską, gdy miał zaledwie trzydzieści pięć lat. Chociaż nie mógł napisać wielu dzieł po trzydziestym piątym roku życia, jest jedną z naszych ważnych postaci literackich. Chociaż liczba jego książek nie jest zbyt duża, jego książki są nadal czytane, a liczba czytelników rośnie z dnia na dzień. W swoich książkach zawierał dużo ironii, wewnętrznej analizy, kwestionowania, samorozwoju i problemów egzystencjalnych.
Oğuz Atay urodził się 12 października 1934 roku w Kastamonu İnebolu. Jest powieściopisarzem, autorem opowiadań, a także inżynierem. Oğuz Atay był introwertykiem w dzieciństwie i ta introwersja doprowadziła go do książek, gdy był dzieckiem. Oğuz Atay był również zainteresowany wieloma rodzajami sztuki pod kierunkiem swojej matki. Zajmował się malarstwem i karykaturą, teatrem interesował się w latach licealnych. Ale pomimo całego tego zainteresowania sztuką ukończył wydział inżynierii pod kierunkiem ojca.
W czasie służby wojskowej po raz pierwszy spotkał Vüsata O. Benera i zdobył krąg literacki.W pisarzu i poecie Benerze widział zarówno przyjaciela, jak i mentora i często się z nim spotykał.
Ojciec Oğuza Ataya, Cemil Bey, jest prawnikiem, a także zastępcą, więc bardziej interesowała się nim jego matka, Muazzez, nauczycielka w szkole podstawowej. Ponieważ jego ojciec, Cemil Bey, ma bardzo poważny i autorytarny charakter, zawsze starał się wychować syna tak, jak chciał. Nie chciał, żeby interesowała się sztuką czy teatrem. Jednak jego matka Muazzez Hanım, w przeciwieństwie do ojca, była wspierająca i wyrozumiała.
Kilka lat po nim urodziła się jego siostra Okşan Ögel, ale Oğuz Atay był zazdrosny o brata i nie chciał go. Opisał nawet swojego brata jako wiązkę.
Jego życie przed szkołą upłynęło w Kastamonu. Jednak po wyborze ojca na zastępcę przenieśli się do Ankary, gdzie w 1940 roku założył szkołę podstawową Devrim. Oğuz Atay rozpoczął naukę w szkole od drugiej klasy, ponieważ jego matka wcześniej uczyła czytania i pisania. Miał nieśmiały okres szkoły podstawowej. W okresie szkoły średniej zaczął czytać wielu pisarzy z literatury światowej. W oświadczeniu stwierdził, że jego ulubionymi pisarzami byli Kafka i Dostojewski. W latach licealnych bardzo interesował się malarstwem i teatrem.
Oğuz Atay, który ukończył Ankara College z wysoką średnią, wygrał Wydział Inżynierii Politechniki w Stambule.
Oğuz Atay poznał Turhana Tükela podczas studiów i dzięki niemu zapoznał się z marksizmem oraz zaczął czytać książki takich ludzi jak Hegel i Lenin.
Po ukończeniu studiów w grudniu 1957 roku zaciągnął się do Ankary. Tutaj poznał Cevata Çapana i Vüsata O. Benera. Zaczął pisać artykuły do ​​Sunday Post, zaliczając go do grona literackich osobowości. W tym czasie postaci literackie, takie jak Cemal Süreya, Turgut Uyar, Can Yücel i Fethi Naci, wspierały Pazara Postası.
Po zwolnieniu w 1959 roku wrócił do Stambułu. Pracował w Denizcilik Bankası, Istanbul State Academy of Engineering and Architecture. Podczas gdy Oğuz Atay pracował w Stambule, kontynuował produkcję produktów po tym, jak Pazar Postası przeniósł się do Stambułu.
Oğuz Atay poślubił swojego przyjaciela Fikriye Fatmę Güzel, którego poznał na ostatnim roku studiów w czerwcu 1961 roku. W ciągu roku urodziła się jego córka Özge. Jednak to małżeństwo trwało tylko sześć lat z powodu braku wewnętrznego świata Oğuz Atay i jego zanurzenia w książkach. Rozstali się w 1967 roku. Zbliżył się do Sevin Seydi, byłej żony swojego przyjaciela, i zaczęli mieszkać w tym samym domu. Sevin Seydi jest malarzem i Oğuz Atay zadedykował mu swoje dwie pierwsze książki.
Oğuz Atay ukończył Tutunamayanlar w 1970 roku i poprosił swojego mistrza i przyjaciela Vüsata O. Benera o przeczytanie go. Chociaż w tym samym roku zdobył nagrodę TRT Novel Award, jego książka opublikowana w 1972 roku niestety nie spotkała się z wystarczającym zainteresowaniem. Ale ta książka jest dziś powszechnie podziwiana i czytana. Słowa niektórych bohaterów książki są często udostępniane, zwłaszcza w mediach społecznościowych.
Oğuz Atay napisał Dangerous Games i opublikował je w 1973 roku, zaraz po Tutunamayanlar. Jednak tej książce nie poświęcono wystarczającej uwagi, jak The Tutunamayanlar. Oğuz Atay, który zbliżył się do Pakize Kutlu po swojej drugiej powieści, ożenił się w 1974 roku.
W 1975 roku jego były nauczyciel prof. Dr. Napisał i opublikował biografię Mustafy Inana. Ponadto w tym roku napisał książkę dramatyczną zatytułowaną „Play Lives” i książkę z opowiadaniami zatytułowaną Korkuyu Beklerken. Jego twórczość określana jest jako postmodernistyczna. Książka autora zatytułowana Actionscience jest niedokończona i można się o tym dowiedzieć z jego pamiętników.
W tym okresie poważnie zachorował i zdiagnozowano u niego dwa guzy mózgu. Wyjechał na leczenie do Londynu i został przyjęty do szpitala Atkinson Morley's Hospital. Po tutejszych operacjach usunięto jeden z guzów. Wrócił do Turcji po leczeniu w Londynie i zmarł 13 grudnia 1977 r.
Mówi się, że Oğuz Atay był ze swoimi przyjaciółmi w domu przyjaciela 13 grudnia, a jego ostatnie słowa brzmiały: „Nie bądź szczęśliwy, jeszcze nie umarłem”.
Ciało Oğuza Ataya, który zmarł w wieku czterdziestu czterech lat, znajduje się w męczeństwie Edirnekapı Sakızağacı. Jego książka, która nie została ukończona wiele lat po jego śmierci, została opublikowana w Actionscience.
Chociaż jego prace nie zyskały wystarczającej uwagi w jego życiu, prace autora są dziś bardzo popularne i są wielokrotnie publikowane. Ponieważ był pierwszym autorem, który stworzył dzieła w stylu postmodernistycznym, w 2007 roku zaczęto nadawać Oğuz Atay Literature Products jego nazwiskiem.
DZIAŁA OGUZ ATAY
1. Ci, którzy nie mogą trzymać
Praca ta została po raz pierwszy opublikowana w 1972 roku. Dzieło to jest zarówno pierwszą książką autora, jak i ukazanym jako jeden z pierwszych przykładów naszej literatury utrzymanej w stylu postmodernistycznym. Głównymi bohaterami książki są Selim Işık, Turgut Özben i Süleyman Kargı. I wiadomo, że stworzył te postacie, inspirując się ludźmi w swoim własnym życiu. W tej pracy autor opisuje samotność jednostki we współczesnym życiu miejskim, jej niemożność nadążenia za społeczeństwem i dziwność tego stylu życia.
Książka tego autora znajduje się na liście najlepszych książek. Opowiada o zmaganiach przyjaciela Turguta Özbena, Selima Işıka, po jego samobójstwie i jego stanie niemożności utrzymania się przy życiu. Autorka zawarła w książce całkiem sporo ironii, elementów zmyślonych i monologów wewnętrznych. Zwłaszcza rozmowy Turguta Özbena z Olricem w jego umyśle są dziś bardzo popularne i są wykorzystywane jako fragmenty książek.
2. NIEBEZPIECZNE GRY
Bohaterem tej powieści autora jest Hikmet Benol. W tej książce autorka poświęciła sporo miejsca wewnętrznym monologom i obrazom, podobnie jak w Tutunamayanlar. Hikmet Benol udaje, że gra w książkę. Ta książka została również przystosowana do teatru.
3. POWIEŚĆ NAUKOWA
Ta książka autora została opublikowana w 1975 roku. Znajduje się na szczycie listy najlepszych książek biograficzno-autobiograficznych. W książce Mustafa Inan zostaje naukowcem pomimo trudnego życia, jest napisany w oryginalnym stylu Oğuz Atay.
Inne książki autora to Życie z grami, Czekając na strach, Akcja i Dziennik.