Lekcja 2: niemiecki alfabet

Witam, właśnie zacząłem uczyć się języka niemieckiego. Właściwie wiedziałem to przez pierwsze 6 lat mojego życia, ale kiedy wróciłem do Turcji, pozostało to jako wspomnienie, które zostało zaniedbane i zapomniane. Dziś, dokładnie po 21 latach, zaczynam uczyć się tego języka na nowo. Aktualnie moja znajomość tego języka jest na poziomie zerowym i zaczynam od alfabetu, który mi podaliście.Dziękuję bardzo za Wasze wysiłki...

Jeśli chcesz, zajrzyj tutaj. (Najpierw kliknij literę i przeczytaj, co się pojawi, następnie mężczyznę biegnącego w prawo itp.)
https://193.171.252.18/www.kidsweb.at/Buchstabengeschichte/index.htm

Dopiero rozpoczęcie niemieckiego ya.site w internecie było naszą szansą na spotkanie z nami.Nie mogłem przejść bez wysłania mi wiadomości.Dziękuję bardzo wszystkim, którzy przeszli.

Są to znacznie łatwiejsze zasady niż angielski. Wiele listów czyta się jak po turecku. różne:

ä – czytaj jak list otwarty e. Jest podobna do litery e, którą znamy, aby ją poprawnie wymówić, trzeba szerzej otworzyć usta.
c – nie jest zwykle używane samodzielnie, ale jeśli tak, jest używane jako k, jak w języku angielskim; lub czytaj jako -ts-.
e – czytaj zamknięte. Innymi słowy, czyta się go pomiędzy literą e i literą i, jaką znamy. Wymawia się je jak literę ı w ostatniej sylabie.
h – wymawiane na początku wyrazu jak w języku tureckim. Jeśli znajduje się w środku lub na końcu słowa, wymawia się je jak ğ.
j – zawsze czytaj jako y.
l – zawsze wymawiane jako cienkie l. To znaczy, jak l w słowie lampa. Nigdy nie jest czytane grubo, jak w słowie kalas.
q – zawsze czytaj jako ku.
r – większość Niemców wymawia r gardłowo, podobnie jak ğ. Ale są też tacy, którzy czytają to, naciskając jak po turecku, tak jak robi to zespół Rammstein w swoich piosenkach. (wer zu lebzeit gut auf erden, wird nach dem tod ein przeszkoda werden.) (patrz przeszkoda)
s – jeśli znajduje się na początku słowa i następuje po nim spółgłoska, czyta się je jako ş. W przeciwnym razie jest zawsze czytane jako z.
Czyta się to jako ß – s.
v – często czytane jako f. (mogą istnieć wyjątki, np. słowo listopad*)
w – zawsze czytaj jako v.
x – wymawia się jako s na początku słowa i jako -ks- w środku i na końcu słowa.
y – zwykle występujące pomiędzy dwiema spółgłoskami i wymawiane jako ü. w przeciwnym razie jest czytane jako y.
Czyta się to jako z – ts. (słowo zornig wymawia się tsoğnig)

również;

Wymawia się je jako äu – oy. (enttäuschen – enttoyşın)
Wymawia się je jako eu – oy. (kreuz – kroyz, kğoyz)
ch – jeśli przed nim lub na początku wyrazu znajduje się niska samogłoska, czyta się ją pomiędzy ş i h; Jeśli przed nią znajduje się niska samogłoska, wymawia się ją jako literę h, którą wypowiada się głosem gardłowym.
Wymawia się je jako ei – ay.
tj. – wymawiane jako długie i. (ziege – tsiige)
Wymawia się je jako sch – ş.
Wymawia się je jako ss – s.
Czyta się je jako ck – k. (bock – gówno (oznacza kozę))
Wymawia się je jako tsch – ç.
er – jeśli jest na końcu słowa, większość Niemców odczytuje je jako ag. Przeczytanie tego wcześniej nie jest błędem fatalnym, ale mimo to należy go unikać. Jeśli nie znajduje się na końcu wyrazu, czyta się je ukośnie, jak w normalnej regule czytania r.
cja: czyta się je jako „tsyon”. (krajowy)

danke schön

Na przykład istnieje wiele różnic między dialektami i dialektami w języku tureckim i jestem pewien, że w Niemczech jest tak samo. Akcent bawarski, akcent zart, akcent zurt – więc jakiego lub jakiegokolwiek akcentu nas teraz uczysz, przypomina to dialekt stambulski w tureckim tureckim – to znaczy niezależnie od akcentu lub dialektu, którym posługują się najbardziej kulturalni ludzie w Niemczech. Zastanawiałem się nad tym

Nazire, nie mogę ci podziękować po każdej odpowiedzi, ale dzięki za wszystkie
dziękuję
Dziękuję bardzo

Witam, właśnie odkryłem tę stronę, dzięki wszystkim, którzy się przyczynili, wszystko zostało bardzo jasno wyjaśnione, od teraz zawsze będę wchodzić